اغراق نیست اگر بگویم بتن اکسپوز یکی از اصلی ترین نمادهای معماری مدرن است. متریالی که خلوص و برهنگی و مقاومت آن، انقلابی در عرصه ساخت و معماری به پا کرد و مبنای سادگی بسیاری از پروژه های مدرن شد ولی در کنار تمام مسائل فنی از نگاه من بتن در خود روحی نهفته دارد که میتواند منجر به تولید اتمسفری متفاوت و تاثیرگزار در معماری و یا طراحی داخل شود ولی نحوه به کارگیری آن باید بسیار هوشمندانه باشد تا موجب سردی بیش از حد فضا ، مخصوصا در خانه ها نشود؛ یا بصورتی تنزل یافته و دکوراتیو بی توجه به مبانی معماری پروژه به کار نرود. به شخصه بعنوان یک معمار علاقه زیادی به روح و قابلیتهای این متریال دارم ولی متاسفانه برای استفاده از آن در پروژه های داخل ایران همواره با سختی های فراوانی روبرو بوده ام. بسیار خوشحالم که امروز شاهد آن هستم که توجه به این متریال و تولید آن در ایران در حال رواج است و امیدوارم کم کم شاهد تغییر نگرش مردم به این متریال بینظیر باشیم.