کارایی منابع و پایداری به طور پیوسته در همه جا اهمیت پیدا می کند، به ویژه در صنعت ساخت و ساز. مقررات قانونی در مورد صرفه جویی در مصرف انرژی در عملکرد ساختمان ها محدودیت هایی را برای معماری ایجاد می کند. سیستم‌های چند پوسته مرسوم مانند سیستم‌های عایق حرارتی مرکب محدودیت‌هایی را بر گزینه‌های طراحی تحمیل می‌کنند، با جزئیات ساختاری پیچیده مرتبط هستند و در برخی موارد به دلیل بازیافت و عملکرد آتش مورد انتقاد قرار می‌گیرند. از سوی دیگر، اجرای نماهای بتن اکسپوز پیچیده از نظر زیبایی بر اساس بتن استاندارد، نیازمند سازه های پیچیده با عایق متوسط یا داخلی است. 

بنابراین مدتهاست که گرایش به طرح های یکپارچه وجود داشته است، جایی که یک ماده واحد هم وظیفه تحمل بار و هم عملکرد عایق حرارتی را انجام می دهد. مزایا واضح است: ساختار تک پوسته تعداد مراحل کار برای لایه های عایق اضافی را کاهش می دهد، اتصالات ساده تر می شود و کل سیستم قوی تر و بادوام تر است. طرح‌های یکپارچه اغلب نفوذپذیری بیشتری را نیز ارائه می‌کنند و بنابراین تأثیرات مثبتی از نظر آب و هوای داخلی و راحتی کاربرد بیشتری دارند.

در سازه هایی با طبقات کم و بار کمتر، می توان سیستم های یکپارچه را با استفاده از بلوک های بنایی از آجر سبک یا بتن متخلخل اجرا کرد و دیوارها را می توان از بتن سبک متخلخل ساخت. در اینجا نیز محدوده طراحی معماری محدود است. توانایی ترکیب مزایای ساخت و ساز یکپارچه با پتانسیل زیبایی شناختی نماهای بتن اکسپوز با عایق بندی بتن فراهم می شود. این یک بتن سبک سازه ای با چگالی ظاهری به میزان قابل توجهی کاهش یافته است که رسانایی حرارتی کم آن باعث می شود هم برای تحمل بار و هم برای عایق حرارتی مناسب باشد.

عایق بندی بتن چیز جدیدی نیست، زیرا دهه هاست در بازار وجود دارد. با این حال، این روش ساخت و ساز با قوانین سختگیرانه صرفه جویی در مصرف انرژی به محدودیت های خود کشیده شده است. کاهش مورد نیاز در انتقال حرارتی از طریق دیوارهای خارجی یا به هزینه استحکام حاصل می شود که کاربردهای بالقوه را از نظر ارتفاع ساختمان و تعداد طبقات محدود می کند یا منجر به ضخامت دیوار با ابعاد غیرواقعی می شود.

اینجاست که بتن اکسپوز سبک که عایق نیز هست به کار میاید. بتن اکسپوز سبک یک بتن سبک سازه ای است که ترکیب جدید آن از چگالی ظاهری کم و مقاومت بالای آن امکان ساخت با بتن عایق را حتی برای سازه های چند طبقه فراهم می کند. بسته به طرح، ضخامت دیوار در حدود 45 تا 60 سانتی متر، رعایت مقررات صرفه جویی در انرژی را تسهیل می کند. این همچنین یک بار دیگر پتانسیل طراحی را برای نماهای بتنی اکسپوز در ساخت و ساز آپارتمان های چند طبقه باز می کند.